 |
| Charles Sprague Pearce (1851 - 1914), «Μοναξιά» (1889). Λάδι σὲ καμβᾶ, 144.15 × 111.76 cm. Ἰδιωτικὴ Συλλογή. |
* * *
ΜΟΝΑΞΙΑ
Μεσάνυχτα καὶ λείπετε, ἀδερφοῦλες μου.
Σαλεύει θλιβερὸ τὸ κυπαρίσσι.
Τὶς κάμαρες θ' ἀνοίξω ποὺ στοιχειώσανε,
τ' ἀγέρι κι ἡ νυχτιὰ νὰν τὶς γιομίσει.
Ἄνε μὲ πάρει ὁ ὕπνος, μέσα στ' ὄνειρο
θά 'ρθει κάποια ἀπὸ σᾶς νὰ ξυπνήσει.
Ποῦ πήγατε, ἀδερφοῦλες μου, κι ἀπόμεινα
μονάχη μὲς στὸ σπίτι μας καὶ ξένη;
Στὴν ἅρπα, ποὺ ἐνοστάλγησε τὰ δάχτυλα,
ἡ ἀράχνη τὸν καημό μου τὸν ὑφαίνει.
Τὰ χέρια μου, ὅπως δένω κι ὅπως θλίβομαι,
μὲ βλέπει ἀντίκρυ ὁ σκύλος καὶ σωπαίνει.
Τί νά 'φταιξα καὶ ἀσπρίζουν στὸ τρισκόταδο,
σὰν τάφοι, τ' ἀδειανά σας τὰ κρεβάτια;
Ποτὲ τοῦ γυρισμοῦ τὸ γλυκοτράγουδο,
ποτὲ δὲ θὰν τὸ ποῦν τὰ σκαλοπάτια;
Πῶς ξεχειλᾷ σὰ δάκρυον, ἀδερφοῦλες μου,
ἡ ἀγάπη στὰ μεγάλα μου τὰ μάτια!
- Κώστας Καρυωτάκης, "Νηπενθῆ" (1921).
